Sumirajući faze kroz koja, prema različitim autorima, prolaze carstva, može se zaključiti da se ona rađaju, rastu, sazrijevaju i propadaju. Ova imperijalna biologija podložna je matematici koja je do sada bila nepromjenjiva i koja, prema Džonu Bagotu Glabu, kolaps carstva predviđa za 250 godina ili deset generacija. Sjedinjene Države su carstvo stvoreno u ratovima u kojima se osamostalilo i prošlo je kroz dvije svjetske katastrofe koje su mu omogućile konsolidaciju.
Možda je “najveći sjaj” američko carstvo doživjelo 6. avgusta 1945. s bombom teškom 4,4 tone, od čega 64 kilograma obogaćenog uranijuma, koja je bačena na Hirošimu i uništila sve u radijusu od 3,6 kilometara. Uključujući i 70 000 ljudi koji su izbrisani s lica Zemlje. To je bio istorijski događaj kojeg je Zapad krstio imenom lijepe igračke: “Mališan”.
Tada je, među mnogim drugim krvavim događajima, došla Koreja, pa Vijetnam, Iran, Irak, Avganistan… Američki imperijalni stroj nije posebno pazio na ljudska prava i međunarodno pravo, što u istorijskom kontekstu nije novo, ali predstavlja Sjedinjene Države u situaciji u kojoj zemlja ima toliko slabosti da pukotine počinju prijetiti kolapsom.
TRGOVINSKI RAT S KINOM
Američke agresije i prijetnje su se proširile na pregovore između Kine i Sjedinjenih Država, što nije samo odraz karaktera njihova predsjednika, već rastuće privredne slabosti Sjedinjenih Država i sve većih poteškoća u suočavanju s usponom Kine kao globalne sile. U posljednjih nekoliko sati je Donald Tramp zaprijetio totalnim trgovinskim ratom Pekingu, namećući carine na cjelokupni uvoz i prisiljavajući američke kompanije da napuste Kinu ako budu naplaćivale carine za američke proizvode. Posljednja u nizu mjera je zabrana tehnologije Huaveja u Sjedinjenim Državama.
Ali carine na kinesku robu su zapravo bile odgovor na neuspjehe u pregovorima. Kao što svi znaju, oni koji u većini rasprava najviše vrište i imaju najgore manire su oni s najmanje snage. Iritacija i prijetnje često otkrivaju slabosti, pogotovo kada se takvo ponašanje primijeti u pregovorima o bilo kojoj temi.
PRIJETI SE RATOM I EVROPSKIM KOLONIJAMA
Sjedinjene Države ne samo da se suočavaju s Kinom, nego prijetnje i imaju napete odnose s Evropom, sa svojim tradicionalnim saveznicima koje smatraju podređenima carstvu. Ove napetosti traju već neko vrijeme i ne samo da se ne smanjuju, već se povećavaju. Jedan od razloga za neusklađenost odnosa je Iran. Čini se da Amerikanci žele rat, što je normalno s obzirom na to da je riječ o vojnom carstvu čiji je kulturni supstrat vrlo upitan. Ali Evropljani nisu za to.
Američke ratne aktivnosti u sjevernoj Africi i na Bliskom istoku su uzrokovale previše problema na Starom kontinentu da bi Evropa podržale tako nerazuman čin kao što je rat protiv Irana. Dakle, došlo smo do tačke u kojoj američki imperijalni stroj stvara više štete nego koristi, čak i za svoje kolonije u kojima “nusprodukti” američkih agresija Evropu pretvaraju u otrovnu cjelinu.
Stoga, kada je prije godinu dana Donald Tramp ustao s pregovaračkog stola, za kojim su takođe sjedili Evropljani i Iranci, Evropa je rekla da joj je svega dosta. Tada su Emanuel Makron i Angela Merkel u nekim istorijskim izjavama potvrdili da je ozbiljna greška svjetsku geopolitiku i spoljne poslove ostaviti u rukama Amerike. U tom istorijskom priznanju je Evropa priznala da je bila greška što je postala moderni protektorat Sjedinjenih Država. Ubrzo nakon toga, u julu, na sastanku NATO pakta u Briselu, Donald Tramp se okrenuo Evropljanima i zatražio više sredstava za odbranu.
Trampova želja je doseći minimum od 2 odsto i postaviti srednjoročni cilj od 4 odsto BDP-a vojne potrošnje. To znači više poreza za Evropljane i više novca za metropolu i njene industrije. Naravno, još više oružja za Evropu s podijeljenim vojskama koja ne zna što bi s njima. Kako bi izašla iz začaranog kruga zavisnosti, Evropa je odlučila iskoristiti bregzit, nezadovoljstvo s Amerikancima i prekid pregovora s Iranom, te promovisati stvaranje evropske vojske i zajednički projekt odbrane. Ta bi vojska omogućila Evropi da se razvije kao entitet koji nije američki protektorat, a nacrt odbrambenog projekta bi omogućio industrijsku nezavisnost u području oružja kojeg zemlje Evrope danas nemaju.
Hoće li to biti federacija, klasična država ili pseudodržava koju je ujedinila Njemačka, to treba vidjeti. Ali ovaj projekt prijeti američkom carstvu, koje je to prepoznalo predstojeći kolaps i Evropskoj komisiji poslalo pismo u kojem stoji kako zemlje EU ne smiju graditi vojne strukture i vojno-industrijski kompleks koji bi bio nezavisan od američkog.
AMERIČKE PRIJETNjE EVROPI
Zamjenica američkog ministra obrane Elen Lord je 1. maja uputila pismo visokoj predstavnici za spoljnu politiku Evropske unije Federiki Mogerini i Jyrkiju Katainenu, potpredsjedniku Evropske komisije, kojim prijeti političkim i komercijalnim odmazdama ako se Evropa usudi stvoriti vlastitu vojsku i zajedničke vojne odbrambene projekte. Za SAD su posebno problematični vojni i projekti oružja za koje EU tvrdi da intelektualno vlasništvo pripada Starom kontinentu.
Evropski obrambeni fond će trenutno imati 13 milijardi eura, a Stalna Strukturirana suradnja (PESCO) već uključuje 25 zemalja. Međutim, američke privredne prijetnje, koje uključuju odgovor istim mjerama za evropske kompanije, ne mogu se sprovesti, obzirom na to da su američke kompanijee dobile 81 odsto odbrambenih ugovora u Evropi, dok Evropljani ne dosežu ni 10 odsto. Međutim, 90 odsto američkih ugovora u području odbrane se dodjeljuje evropskim nacionalnim kompanijama. Stoga je ravnoteža toliko neujednačena da Evropa nema šta izgubiti. Nema nikakve štete.
Ništa manje neprikladne vojne prijetnje, naizgled čak i kontradiktorne, izgledaju kao kada SAD prijete da će se raspustiti NATO i neka onda evropske zemlje plaćaju i organizuju svoju odbranu. Ta je prijetnja upućena kao odgovor na stvaranje evropske vojske, koja može predstavljati opasnost za opstanak NATO pakta u kojem najveća sila prijeti da će ga raspustiti. Ovdje imamo malo ludila i malo Trampa.
Usred ove napete situacije, Španija je zbog povećane napetosti s Iranom odlučila povući svoju fregatu “Mendez Vigo” iz američke borbene grupe koja plovi u Persijski zaliv. Prema službenoj verziji, odluka nije posljedica političkih pitanja, već je Madrid donio svoje zaključke. U svakom slučaju, to pokazuje koliko Evropa ne želi sudjelovati i nastaviti voditi politiku spaljene zemlje koju preferira Vašington. Osim toga, to je evropska intuicija slabosti Sjedinjenih Država i težnja za emancipacijom. Ima onih koji to ne vide, ali se u odnosima s metropolom počinje gomilati previše sukoba. Uz navedeno u početku, to znači da biologija carstava predviđa kolaps Sjedinjenih Država.
Autor N. Babić
Izvor logicno.com, 16. maj 2019.
